44

فریبا کجایی؟ دلم برات تنگ شده.دیشب خوابتو دیدم.چقدر خوشگل شده بودی. دماغتم عمل کرده بودی.چقد دوستت داشتم.

فریبا میدونی من تو رو خیلی دوست دارم.کاش گوشیم رو گم نمیکردم.هیچ شماره ای ازت ندارم.چند ساله ازت بیخبرم.

فریبا هم اتاقیم بود تو خوابگاه.دوسال هم اتاق بودیم.یه دختر خیلی مهربون و عاقل.تبریزی بود و ساکن تهران.خیلیم شبیه پروین اعتصامی بود.حالت صورتش البته.موهای خوشگل و بلند و بورو پرپشتش.براش تو خوابگاه موهاشو میبافتم...

چند وقت موهاش میریخت.به منم نمیگفت بیا موهام رو بباف.منم چیزی نمیگفتم.فکر میکردم شاید پیش خودش این فکرو کرده که من موهاشو چشم زدم.بعد یه مدت بهم گفت موهامو میبافی؟ منم بافتم. و بهش گفتم که این فکر رو میکردم.

موهای من همیشه کوتاه بود.مصری پسرونه کپ.به اصرار فریبا موهام رو بلند کردم.از اون زمان کوتاه نکردم تا پارسال که عزیز گفت موهاتو کوتاه کن.

من وفریبا ساعت ها مینشستیم با هم حرف میردیم.از خودمون.یکی از حرف های  بامزه ای که با هم داشتیم، گفتن عیب ها و خوبی های همدیگه بود...یادمه یکبار ساعت ها تو پارک قدم زدیم و حرف زدیم.فریبا میگفت مادرم میگه شما مثل خواهر هستید انقدر که با هم راحت هستید.

مامانش کوفته تبریزی میپخت و به فریبا میداد میداد تا با هم تو خوابگاه بخوریم.میوه میفرستاد برامون

فریبا دوسال از من کوچکتر بود.

تابستون اون سالی که درسم تموم شد فریبا عقد کرده بود.سال بعدش که واس تسویه حساب رفتم بی خبر از فریبا رفتم که غافلگیرش کنم.دل توی دلم نبود که فریبا رو ببینم.اما انگار فریبا اینطور نبود.عقد داداشش بود و رفت.فقط چند ساعت دیدمش.

واین باعث شد که رابطه ما به گرمی قبل نباشه.خیلی کم بهم زنگ میزدیم.احساس می کردم فریبا اون فریبای قبلی نیست...بعد از یکسال که بهش زنگ زدم گوشیو جواب نداد .شایدم خاموش بود.به خونش زنگ زدم.خواهرش جواب داد و گفت فریبا دخترش!!! رو برده درمانگاه.من اصلا از حاملگیش هم خبر نداشتم.

بهش گفتم به فریبا بگو که من زنگ زدم.نمیدونم خواهرش یادش رفت بگه یا هر چیز دیگه ای،دیگه نه اون زنگ زد و نه من، تا اینکه گوشیم رو گم کردم.وبعدش فریبا رو.

همیشه بیادشم.تا یه دختر اذری میبینم یاد فریبا میفتم.

دومانلی،ذهن پریشان و کمتر عاطفه و عروس ابان (چون قیافتون رو دیدم و میدونم  شبیهش نیستید ) اولین برخورد باشما،فریبا رو تو ذهنم پررنگ میکرد.