61

دیروز بعد از ظهر با عزیز رفتیم بازار و برای من مانتو خریدیم.با انتخاب عزیز.این اولین مانتویی بود که با انتخاب عزیز میخریدم.بعد موقع برگشتن، سوار تاکسی شدیم .تا مقصد برای عزیز از چیزی که دیده بودم و ناراحتم کرده بود حرف میزدم.نزدیکای رسیدنمون به عزیز گفتم انقدر ها هم بد نشده که ماشین رو فروختیم.اینجوری بجای اینکه تو بشینی پشت فرمون و من رو صندلی اینوری، من و تو کنار هم میشینیم و تو به هم حرفام با دقت گوش میدی و حواست بیشتر هست.عزیز خندید...اونم قبول داره که اصلا بد نشده که ماشین رو فروختیم.راستش خیلی بدعادت شده بودیم.تا سوپر مارکت خیابون پشتی رو هم با ماشین میرفتیم.الان پیاده دونفری میریم و من اینو بیشتر دوست دارم.

دیشب به عزیز گفتم قصد ندارم بعد از زایمان برگردم سرکارم.بهش گفتم به این فکر میکنم که ادم یکبار زندگی میکنه.میخوام جاهای دیگه رو هم امتحان کنم.ادامه تحصیل بدم و ارایشگری و خیاطی برم.(خیاطی رو بخاطر حال بد خودم رهاش کردم).بیشتر تمرکزم رو درس خوندن بود.اما عزیز گفت درس میخونی که تهش یه کار خوب پیدا کنی.خوب تو الان کارت خوبه و حقوقش هم خوب هست.دیگه چی میخوای. زیادم بد نمیگفت.تهش من با فوق لیسانس خیلی خوش شانس بودم تو دو تا دانشگاه دوتا درس بهم میدادند با ساعتی 5 6 هزار تومن.

حالا واقعا موندم.اگر کارم رو دوست نداشتم یا از حقوقم راضی نبودم حتما ولش میکردم اما الان حیفم میاد.نه توان این رو در خودم میبینم که با یه بچه 9 ماهه برگردم  سرکار و کار خونه رو هم انجام بدم.نه دلم میاد رهاش کنم و تا اخر عمر دنبال کار بدوم.اونایی که تو شهرهای بزرگ نیستند بهتر درک میکنند.پیدا کردن کار تو شهر کوچیک کم از شاخ غول شکستن نداره.چون به اندازه شهر بزرگ که کارخونه و شرکت تولیدی و وارداتی و واسطه که ندارند.

وزنم رسیده به 54 کیلو.خوشحالم.البته فکر کنم نصف بیشترش شده پهلو وشکم.جدیدا احساس میکنم شکمم به نسبت قبل بزرگتر شده.بعد با خودم فکر کردم شاید این بزرگ شدن بخاطر کوچولو باشه.درسته که خیلی کوچیکه الان و اندازه یه حبه انگوره.اما شاید با مخلفات دورش باعث شده من احساس کنم شکمم بزرگ شده.اما پهلوهام رو به وضوح متوجه میشم یه پرده چربی گرفته.نمیشه ادم وقتی داره چاق میشه، خودش به چربی ها بگه کجا جمع شید.خیلی دلم میخواست باریکی کمرم حفظ بشه.خوب البته یه پرده گوشت فعلی که نمیتونی زیاد باریکی کمرم رو تحت الشعاع قرار بده.

دیروز جواب سونو و ازمایشم رو بردم پیش دکتر.خدارو هزار مرتبه شکر بهم گفت مشکلی نداری و بچت هم سالم هست.روز اولی  جواب سونو رو خودم برای خودم با اینترنت ترجمه کردم  خیلی هم ترسیده بودم. بعدش با خودم گفتم میتونست بچه من جز هزاران بچه مریض باشه.میشد هزار اتفاق که فکرشم نمیکنی الان این جواب سونو بهت نشون بده اما نداد.خدا نخواست.میخواد که بچت سالم باشه.وتو هم مثل هزاران مادر دیگه که بچه سالم بدنیا میارند باشی.این لطف خداست.میتونه این کار رو بکنه اما نمیکنه.

خلاصه تو مطب که بودم از دکتر پرسیدم که مصرف لبنیاتم خیلی پایینه میتونه قرص یا مکمل بهم بده که دکتر بهم گفت تا 3 ماهگی هیچ قرص و دارویی نمیتونی بخوری...

با عزیز که قرارگذاشته بودیم  وقتی دیدمش  گفتم که دکتر چی گفت.مشکل اصلی من تو این دو ماه درد معده ام هست.که هر وقت مادرم میدیدتم بهم میگفت نرفتی دکتر؟ معده ام میسوزه و ضعف میکنه.یادم رفته بود بگم.اما کلسیم که مربروط به بچه میشد تو ذهنم مونده بود.به عزیز گفتم، عزیز الان این بچه 2 ماهشه من اونقدر ها هم که میگن حس مادری،هنوز نمیدونم چیه  اما ببین یه مادر حتی به بچه ای که بهش زیاد حس نداره چقدر حواسش هست.من اصلا یادم رفت درد معده خودم رو بگم تا برام قرص بنویسه. بعد که از مطب اومدم بیرون یادم افتاد.همه حواسم به این بود نکنه  بچه کمبود کلسیم پیدا کنه .بعد گریم میگرفت.به سختی این جمله ها رو میگفتم که عزیز متوجه لرزش صدام نشه و تو خیابون که رد میشدیم کسی نبینه اشکم پایین اومده.

خدایا بخاطر همه چیزهایی که به من دادی ازت ممنونم.من تافته جدابافته ای نبودم.روزی میتونستی خودم رو کر کور فلج قرار بدی اما ندادی واین لطفت به من بود.امروز میتونستی بچم رو مشکل دار کنی اما نکردی .ممنونم که انقدر مهربونی