4اسفند سال 1391

میخواستم برای این تاریخ تو همون پست قبل مطلب بنویسم اما دیدم این تاریخ انقدر برام شیرین هست که دوست دارم یه پست جداگونه براش بنویسم.4اسفند 91 یه روز جمعه بود و روز بله برون من وعزیز..فامیلای عزیز اومدند خونمون.برای تعیین مهریه .خیلی استرس داشتم.خانواده من میگفتند کمتر از 1500تا سکه نمیندازیم عزیزم میگفت خانواده من بیشتر از 114 قبول نمیکنند.فامیلای ما این مدلی مهریه رو تعیین میکردند و فامیل های اونا اون مدلی وطبیعتا هر کسی دوست داشت طبق رسم و رسومات خودش عمل کنه.خداروشکر بدون بحثی با 700تا سر وته قضیه هم اومد .و شوهر خواهر 1 اورد که من امضا کنم.رفته بودم ارایشگاه ولباس نامزدی پوشیده بودم و فامیل هامون هم دعوت بودند اما اعتراف میکنم انقدر که ذوق و هیجان داشتم اصلا شبیه عروس رفتار نکردم و همش اینور اونور میرفتم.فقط وقتی دیدم عزیز میاد تو که حلقه نامزدی رو دستم کنه چادرمو سر کردم وسنگین نشستم سر جام.... 

برای همسر عزیزم: درسته که از سالها قبل تر روح ما با هم گره خورده بود و این جشن ها فقط برای اطلاع مردم بود اما میخوام بگم این یکسال از زندگیم که تو توش حضور پررنگ داشتی یک طرف کفه ارزش گذاری هست.بقیه 26سال و خورده ای  هم یک طرف دیگه.ازت ممنونم بخاطر همه خوبی هات  ومردونگی هات و گذشت هات و امیدوارم در کنار هم بتونیم هر روز پخته تر و با تجربه تر بشیم.